Wij wisten sinds kort dat Gerard ongeneeslijk ziek was. Helaas is deze laatste periode sneller gegaan dan iedereen had verwacht en gehoopt maar tegelijkertijd zijn we ook opgelucht dat Gerard verder lijden bespaard is gebleven. Gerard is rustig ingeslapen in het bijzijn van zijn familie.

Gerard is vanaf het voorjaar 2012 onze groundsman geweest. Het woord groundsman is eigenlijk een veel te beperkte omschrijving van de wijze waarop Gerard invulling gaf aan zijn rol. 

Vanaf het allereerste begin is hij op zoek gegaan naar kennis om zich het baanonderhoud eigen te maken. Een stimulans van onze kant was daar niet voor nodig. Gerard had überhaupt geen stimulans nodig. Vanuit een groot verantwoordelijkheidsgevoel voelde hij zich al snel ‘eigenaar’ van de banen en werd hij vanuit ons omgedoopt tot ‘directeur banen van de LTV Soesterberg’. Een eretitel die altijd weer een glimlach op zijn gezicht toverde als hij zo werd aangesproken. 

Hij was er altijd op gericht om zo min mogelijk overlast te bezorgen aan onze leden. Het was eerder regel dan uitzondering dat hij al voor zeven uur ’s morgens (en vaak nog heel veel eerder) op ons park aanwezig was om baanonderhoud te plegen. Want de banen moesten er spic en span bij liggen. Dat vroege tijdstip was overigens nog wel een dingetje. We hadden destijds namelijk een trekker met een benzinemotor en die maakte nogal wat herrie en dat leek ons voor de buurtbewoners niet heel erg fijn. Toen deze trekker aan vervanging toe was wilden wij als bestuur een nagenoeg geluidloze elektrische trekker aanschaffen. Dat was tegen het zere been van Gerard. Een trekker zonder benzinemotor kon toch nooit voldoende trekkracht hebben. Uiteindelijk hebben wij als bestuur ervoor gekozen om toch voor de elektrische variant te gaan met een morrende Gerard tot gevolg. Het was mooi om te zien dat deze trekker al heel snel het meest favoriete werktuig van Gerard werd. Hij was verschrikkelijk in zijn sas als hij met de hark, roller en veger achter zijn trekker over de banen mocht crossen. Dat beeld, wat ik geregeld heb mogen aanschouwen, zal dankbaar in mijn geheugen blijven zitten. 

Aan het begin van een nieuw tennisseizoen was het altijd een ‘gevecht’ om toestemming te krijgen dat de banen open mochten. Gerard wilde altijd nog een paar extra dagen om de banen speelklaar te maken, waar wij als bestuur en leden niet konden wachten om te beginnen. Maar met een grap en een knipoog vonden we elkaar altijd en was de afsluitende zin meestal: ‘Vooruit dan maar, maar wel alleen eerst dubbelen en tussendoor vegen’. Dat deze houding van Gerard zijn vruchten afwierp bleek uit de vele complimenten die we jaar na jaar kregen over de kwaliteit van onze banen van competitie- en toenooispelers die van andere clubs kwamen. Ook ervaringen van onze eigen spelers op andere verenigingen deden hen realiseren dat hoe de banen er bij ons bij liggen geen vanzelfsprekendheid is. Het wordt een enorme uitdaging om dit in de toekomst vast te houden. 

Maar Gerard deed veel meer dan baanonderhoud plegen. Hij was een vast onderdeel van ons parkbeheerteam met Hans Esmeijer, Jan Odijk en Rob Meijer. Ook zij zullen hun ‘maatje’ gaan missen en de saucijzenbroodjes zullen vanaf nu zonder Gerard worden gegeten. In zijn werkhok stond hij geregeld te klussen om spullen die kapot waren gegaan, zoals bijvoorbeeld de sleepnetten, weer te repareren. Nieuwe kopen kon altijd nog en was zonde van het geld. Zo was Gerard, hij acteerde of hij alles uit zijn ‘eigen’ zak moest betalen en ging eerst zelf klussen voordat er geld werd uitgegeven. Hij belde uit eigen beweging met de gemeente Soest als hij vond dat op kosten van de gemeente er zaken gerepareerd moesten worden. Dit lukte hem meermaals.

Voor ons bestuur stond hij ook altijd klaar. Als er tussendoor iemand op het park moest zijn voor hetzij de verlichting, onderhoud aan de kleedkamers of hekken. Gerard stapte met veel plezier in zijn auto en zorgde dat zaken opgelost werden.

Wij gaan Gerard bijzonder missen en hij zal altijd onderdeel blijven van de historie van onze vereniging. Wij wensen zijn vrouw Nel, kinderen en kleinkinderen, overige familieleden, vrienden en bekenden veel sterkte.

Gerard bedankt voor alles. Rust zacht.

Namens het Bestuur, 
Bert Gadellaa

NB: Een bericht van medeleven kan worden gestuurd t.a.v. Familie van Ee, Huis ten halve 1, 3769 CD  Soesterberg